YAŞAM TECRÜBELERİMİ SEVDİM

Yaşamda en çok dinmeyecek sanılan fırtınaları sevdim;

yaşamın her döneminde, savaşım vermem gerektiğini öğrettiği için.

Yaşamda en çok fırından yeni çıkmış ekmeğin kokusunu sevdim; duyumsama duyumun, bugün de yanımda olduğunu bana anımsattığı için.

Yaşamda en çok başarısızlıkları sevdim; başarıya giden yolu gösterdikleri için.

Yaşamda en çok geceleri sevdim;

Tüm günümü nasıl geçirdiğimin değerlendirme olanağı verdiği için.

Yaşamda en çok insanların sorunlarını dinlemeyi sevdim;

yaşamın gerçeklerini görüp, daha olgun insan olacağım için.

Yaşamda en çok duyulan eksiklikleri sevdim;

Her şeye sahip olmanın, insanı ne kadar mutsuz ettiği için.

Yaşamda en çok arkadaşlarımla geçirdiğim zamanları sevdim;

İçten bir sohbetin, tüm ağrılara iyi geldiği için.

Yaşamda en çok sevdiklerimin ellerini tutmayı sevdim;

Avucumun içine bıraktığım yüreğime dokundukları için.

Yaşamda en çok sabahın erken saatlerinde çalan çalar saatimin sesini sevdim; bana bugün de yaşama olanağı verildiğini gördüğüm için.

Yaşamda en çok sevmekten ve sevilmekten korkmayan insanları sevdim;

Sevme ve sevilmenin yapaylıktan değil, doğallıktan geldiğini bildikleri için.

Yaşamda en çok buzlu yollarda yürümeyi sevdim; yaşamda atılan

yanlış bir adımın, insana ne denli acı vereceğini anımsattığı için.

Yaşamda en çok uzaklıkları sevdim; özlemleri ve duyguları pekiştirdiği için.

Yaşamda en çok yaşamın renklerini sevdim; yaşanılan tüm duyguları tablolara döktüğü için.

Yaşamda en çok sonu başarısızlıkla da bitse yaşam deneyimlerini sevdim; bundan böyle saatimi doğru kararlara kurmamda yönlendirici olacağına inandığım için.

Yaşamda en çok bir şeylere inanmanın mutluluğunu sevdim; kendimi iyi

duyumsadığımda, yanımda olacak insanların varlığını bildiğim için.

Yaşamda en çok her ne olursa olsun bir şeyin bittiği için üzülmek

yerine yaşandığı için sevinmeyi sevdim; üzüntülere liman olursak,

mutluluğun başka yerlere demir atacağını bildiğim için.

Böylelikle içten ve sevgiyle atılan her adımın yaşamımızın her anında

olması gerektiğini ve bunun da insan olmanın verdiği ayrıcalıkla yapılması

durumunda, mutlulukla selamlaşmanın kaçınılmaz olduğunu öğrendim.